Bir zamandır üstümde bir ağırlık duygusuydun. Çıkarıp atmaya korktuğum bir giysi, eksik gedik yamalı bohçası yaşamımın. Sana söylemek istediğim binlerce duygudan biriydin, hiç kimseye anlatmadığım bir masaldın, belki de her seferinde anlatıp elim böğrümde, kendime yegane bir histin. Adın yoktu. Sen o addın. Bugünü yarına devirsem, yarını öbür güne, birbiri ardına eklesem, yine sen çıkardın. Adın yoktu. Zaten bu saatten sonra sen varsan bir ada gerek de yoktu… Söyleyebileceğim binlerce şey arasında, söylemek istediklerimin tam ortasında duruyordun. Susmak en iyisiydi… Sustum.
İşbu şahsa özel algı geliştirme enstitüsü, siz dünyayı hiç yorulmadan anlayabilin diye kuruldu
21 Haziran 2010 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Sade Hayat Kumpanyası
Gülüşü güzel, dev aynasında Masmaviydi gözleri. Gördüm. Elimi tuttu sonra, Kızıldı saçlarım, Sarı değildi onunkiler oysa. Sözleri bir çar...
-
BUGÜN... gözü açılmadık sığırcık yavrusu kıvamındayken "mini mini biiirler çalıııışkan ikiiiler" diye bizi ortada döndere döndere ...
-
Peşin söyleyeyim. Okulunu yarım kafayla okumuş, meslek ve iş arasındaki farklı bilmediği gibi, sabah işe gidip akşam eve gelmeyi çalışmak s...
-
Bazılarımız öyle garip, tuhaf, değişik, tatlı, acı, bombastik hatta çok namüsait bir mahiyette yazıyorlar ki akla bir soru geliyor ve nede...
-
Farkındasınız; sosyal medyada arkadaş listenizin durumuna göre günde ortalama üç-beş kez görebildiğiniz bir “talep”, kâh bir resim üstü yaz...
-
sevgili strazlar, aslında başlık böyle değildi, ama yazmayı düşündüğüm şeyi her türlü dil otoritesi sarsılma korkusuyla cezalara çarptırırmı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder